Ωρέ που πάμε ρέ, που πάμε?

Σε μια εποχή όπου όλα τρέχουν γρήγορα, με ιλιγγιώδη, δολοφονική ταχύτητα...

Σε μια εποχή που ξεχνάμε να ζούμε πραγματικά και υπάρχουμε μόνο από συνήθεια...

Σε μια εποχή υποτίμησης, αναρχίας συναισθημάτων και κατάρριψης ηθικών αξιών…

Που καιρός για έρωτες!

Και δεν μιλάω για τους έρωτες της μιας νύχτας.

 

 

Για εκείνους τους έρωτες τους δυνατούς, τους γεμάτους πάθος και αμαρτία μιλάω!

Για εκείνους τους καθαρόαιμους έρωτες που τολμούσαν, που πάλευαν για να έχουν διάρκεια, που έμεναν αμακιγιάριστοι και ατημέλητοι μιλάω!

Γυρνάω πίσω στα χρόνια, οι σελίδες κιτρινισμένες, μα καλογραμμένες και ατσαλάκωτες...

Άνθρωποι που ερωτεύονταν βλέμματα και χαμόγελα...

Άνθρωποι που έμεναν ο ένας πλάι στον άλλον από επιλογή και όχι από ανάγκη!

Άνθρωποι που έδεναν πιο σφιχτά τα χέρια όταν τα προβλήματα τους απειλούσαν!

Άνθρωποι που δίνανε χρόνο, δίνανε ψυχή με περίσσια γενναιοδωρία γιατί σέβονταν αυτό που ένιωθαν...

Τα λόγια των παππούδων, ηχούν ακόμα στα αυτιά μου :

«Τότε γιέ μου ότι χαλούσε, προσπαθούσαμε να το φτιάξουμε πρώτα. Δεν το πετούσαμε αμέσως.»

Αυτό είναι!

Άμεση αντικατάσταση, εύκολες λύσεις, ανώδυνες και φθηνές.

Δεν μου κάνεις? Σε αλλάζω!

Σε μια κοινωνία πληθώρας προσφοράς δεν ξοδεύουμε ούτε αισθήματα, ούτε χρόνο.

Δεν προσπαθούμε να σώσουμε τίποτα, εν αντιθέσει το πετάμε σαν ρούχο φορεμένο που δεν πρόλαβε καν να πάρει το σχήμα του κορμιού μας.

Αλλά γελιόμαστε κάθε μέρα και πιο πολύ!

Στην εποχή των social media, της selfie, του εικονικού φλερτ, της εύκολης ξεπέτας, της καβάτζας, θυσιάζουμε σχέσεις για μια επιβεβαίωση.

Γινόμαστε και εμείς φθηνοί ή μας παίρνει το κύμα?

Δεν θα αφήσω αυτό το σημάδι των καιρών να σημαδέψει τη ζωή μου.

Δεν υπάρχει πιο αξιοθρήνητο πράγμα από το να με σπαταλάω σε εφήμερες αγκαλιές, σε γλυκανάλατα βράδια, σε χλιαρά σ΄αγαπώ.

Γιατί η βαθιά και ουσιαστική σχέση είναι σαν ένα μικρό παιδί: Αναπτύσσεται σιγά-σιγά και απαιτεί φροντίδα, αγάπη, χάδι, υπομονή, ασφάλεια.

Ότι αξίζει πρέπει να το προστατεύσουμε, να το κρατήσουμε καθαρό από την βρώμα του έξω κόσμου, να το ζεστάνουμε και να το προσέχουμε.

Δάχτυλα μπλεγμένα σε σφιχτή γροθιά, που πορεύονται μαζί σε μια εποχή που τόσοι και τόσοι μένουν μόνοι…

 

 

 

 

 

 

ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ:

Το περιεχόμενο του ιστολογίου αυτού περιέχει προσωπικές απόψεις των συντακτών του, εκτός εάν αναφέρεται διαφορετικά.Οι πληροφορίες, σχόλια, φωτογραφίες και/ή τα τυχόν αρχεία που υπάρχουν ή επισυνάπτονται σ' αυτό το ιστολόγιο είναι πνευματική ιδιοκτησία του εκάστοτε συντάκτη τους, ο οποίος δεν υποστηρίζει, ούτε ευθύνεται για οποιαδήποτε γνώμη, υπόδειξη, συμπέρασμα, προσφορά, πρόταση, συμφωνία ή άλλη πληροφορία που περιέχεται σε αυτό το ιστολόγιο. Κάθε μη εξουσιοδοτημένη χρήση, αποθήκευση, αντιγραφή, ανακοίνωση, προώθηση, κοινοποίηση σε τρίτους κλπ. του υλικού που περιέχεται μέσα σ' αυτό το ιστολόγιο απαγορεύεται και τιμωρείται σύμφωνα με το νόμο.Δεδομένου ότι οι επικοινωνίες μέσω του διαδικτύου δεν είναι ασφαλείς, οι διαχειριστές του παρόντος ιστολογίου δεν ευθύνονται για οποιαδήποτε απώλεια δεδομένων ή άλλη ζημία των αναγνωστών ή τρίτων, οφειλόμενη είτε σε χρήση είτε σε υποκλοπή, αλλοίωση ή μόλυνση με ιούς των εκάστοτε αναρτήσεων. Στον αναγνώστη εναπόκειται αποκλειστικά η ευθύνη για προστασία του συστήματός του από ιούς και για επιβεβαίωση του περιεχομένου του παρόντος ιστολογίου.

COPYRIGHT : pelioncentaur.blogspot.com