Αυτό το υπέροχο όστρακο, άφθονο σε όλες τις εποχές, ικανοποιεί τόσο τη γεύση όσο και το πνεύμα.
Ένα αντικείμενο προτίμησης και ζηλοφθονίας για τον κάθε αισθησιακό αλήτη, θα ικανοποιήσει πλήρως, στα πολύ προσωπικά τσιμπούσια σας, τόσο τον ποιητή όσο και τη μούσα του.
Κάτω από ένα υποβλητικό κέλυφος, διαθέτει, όπως και το στρείδι, πολλές αφροδισιακές αρετές, πιθανώς λόγω ενοχλητικών ομοιώσεων με τη βαθιά οικειότητα του γυναικείου φύλου.
Στην άκρη του ωκεανού, ένα άσχημο και ανόητο κορίτσι παρομοιάζεται συχνά με μύδι, έκφραση που χρησιμοποιείται ευρέως για να χαρακτηρίσει μια νεαρή κοπέλα που δεν είναι διατεθειμένη να γευθεί τις απολαύσεις του έρωτα.
Ανοίξτε λοιπόν απαλά και προσεκτικά ένα π.χ. όμορφο ισπανικό μύδι. Μια θαλασσινή μυρωδιά κολακεύει την αίσθηση της όσφρησης, ένα γλυκό άρωμα αναμεμειγμένο με ιώδιο και φρέσκα φύκια αναδύεται από το όμορφο εσωτερικό του. Κοιτάξτε το, ανοιχτό, γεμάτο, ζουμερό, ζωντανό ...
Η επιλογή των μυδιών:
- Βρετάνης (Vaginus bretonnus) και Νορμανδία (Vaginus normandus): Λίγο ντροπαλά και μερικές φορές παχουλά, αυτά τα μύδια είναι ανθεκτικά, νόστιμα και πιστά στη γεύση τους.
- Βόρειας Θάλασσας (Cyprinus dieppus): Αυτά είναι σπανιότερα, μπορεί όμως να είναι εξαιρετικά αν και λίγο κρύα και ντροπαλά.
- Τα Μεσογειακά (Moulus nicius): Κάτω από το εύθραυστο και ελαφρύ κέλυφος τους, μπορεί να είναι πολύ αλμυρά και λίγο επιπόλαια.
- Τα κορίτσια της Ολλανδίας (Syphylus Vermeerdelfus): Γεμάτα αλλά πιο βαρετά από τα γαλλικά μύδια, είναι μεγάλα, ταξιδιάρικα και συχνά λίγο κουρασμένα.
- Τα ισπανικά (Moulus paëllatus): Κρατήστε τα για ορεκτικό. Θα αποκαλύψουν τη φλογερή γεύση τους ωμή επειδή ζουν τη στιγμή, μαραίνονται όμως γρήγορα με την ηλικία.
- Τα κοινά μύδια χωρίς ονομασία προέλευσης, όπως τα ελληνικά (Mytilus edulis): Παραμένουν πάντα μια ασφαλής και ζοφερή επιλογή που την απολαμβάνουν και οι πιο απαιτητικοί.
Από όλα όμως, να προτιμάτε τα "bouchots": Είναι καλοαναθρεμμένα, δεν σέρνονται στη λάσπη κάποιου - όποιου βυθού και συχνά εκπλήσσουν τους πιο απαιτητικούς γκουρμέ.
Άγρια ή εκτρεφόμενα, τα καλύτερα είναι τα ώριμα. Πάρα πολύ νέα, στερούνται γεύσης και χαρακτήρα. Πάρα πολύ μεγάλα, γίνονται μαλακά και χάνουν τον τόνο τους.
Πλένετε πάντα καλά τα μύδια σας, θα διατηρούν πάντα το άρωμά τους ιωδιωμένο (με εξαίρεση όμως ίσως αυτά που δοκιμάζετε στην παραλία ένα φεγγαρόλουστο βράδυ ανάμεσα σε φίλους (-ες), με έναν οποιονδήποτε αυτοσχέδιο τρόπο).
Προσοχή στα μύδια που είναι ήδη ανοιχτά ή ανθεκτικά στο βρασμό. Μπορούν να σας μολύνουν με κακές ασθένειες! Πετάξτε τα!
Κατά την προετοιμασία, κάποια μύδια ανοίγουν με δυσκολία ή καθόλου. Κάποια πάλι κλείνουν σφιχτά όταν τα αγγίζουμε. Περιμένετε… είναι τα καλύτερα! Σταθερή και λεπτή σάρκα, αρωματικά ως την τελειότητα, θα αποδειχθεί ότι είναι νόστιμα και τρυφερά και θα σας προσφέρουν ξαφνικά και χωρίς περιορισμούς, με ενθουσιασμό και πάθος μια γεύση του παραδείσου.
Η συνταγή:
Πως το κάνουμε:
Τσιγαρίζουμε το ψιλοκομμένο κρεμμύδι στο ελαιόλαδο. Προσθέτουμε τα μύδια και το νερό τους που κρατήσαμε, τα ανακατεύουμε για ένα λεπτό και στη συνέχεια προσθέτουμε το λευκό κρασί.
Όταν τα μύδια ανοίξουν, τα βγάζουμε με μια τρυπητή κουτάλα και μειώνουμε το ζωμό τους. Προσθέτουμε το ψιλοκομμένο σκόρδο, τον ψιλοκομμένο μαϊντανό και την κρέμα γάλακτος.
Πιπερώνουμε à volonté και προσθέτουμε τα μύδια σ’ αυτή την κρεμώδη ιωδιούχα σάλτσα, τόσο όσο να ζεσταθούν και να την απορροφήσουν.
Τα σερβίρουμε ζεστά.
Ως συνοδεία ενδείκνυται ένα καλό ρύζι Basmati ή πατάτες τηγανητές.