Γνώρισα
τον Αντώνη τον Γενάρη του ‘72, στο Κολωνάκι μιας Αθήνας σ’ αναβρασμό, κάτω απ’
αστείες συνθήκες.
Αυτός, κοντά δυό μέτρα εντυπωσιακός ομορφάντρας, έπινε
στο διπλανό τραπεζάκι, παρατηρώντας κάθε κίνηση, τον americano του.
Εγώ, ψιλοκαψούρης τότε με μια όμορφη κοπελιά απ’ το
Ζάντε, να προσπαθώ μάταια να την πείσω πως είμαι ο άρχοντας του σύμπαντος!
Πήρε χαμπάρι τα καμώματά μου και μια στιγμή που πήγε το
κορίτσι να φρεσκαριστεί, έγειρε συνωμοτικά προς το μέρος μου και μου λέει:
-
Φίλε, δεν κάνει αυτή για σένα!
Απόρησα…
- Γιατί ρε παλικάρι δεν;
- Μα είσαι σοβαρός; Δεν βλέπεις τι κυνηγάει;
- Τι;
- Χρήμα, τι άλλο… Και δε σε κόβω για ματσό! Φοιτητής
είσαι;
- Ναι…
-
Τι θες τότε εδώ μ’ αυτήν;
Γύρισε η κοπελιά, τέλειωσε η κουβέντα μας, λίγο μετά φύγαμε
να πάμε σινεμά. Απογεματινή προβολή, για το βράδυ είχαμε άλλα σχέδια…
Δυό μέρες μετά, να ‘μαι πάλι στο ίδιο καφέ, μονάχος
όμως. Τον βλέπω από μακριά να πλησιάζει, έρχεται.
- Μόνος;
- Μόνος!
- Να σου κάνω παρέα;
-
Αμέ… Ρωτάς;
Ο Αντώνης λοιπόν, γόνος ιστορικής οικογένειας απ’ τα Ψαρά,
Διακοσμητής - έλεγε «Αρχιτέκτων» αλλά δεν ήτανε - εσωτερικών χώρων, έκανε
εισαγωγές από την Ασία πλήθος αντικειμένων για εξοπλισμό κατοικιών και
ξενοδοχείων, τα οποία διέθετε από ένα τεράστιο κατάστημα που διατηρούσε στη
Πατησίων.
Ζαν πρεμιέ απ’ τους λίγους της τότε Αθήνας, καταζητούμενος
από σχεδόν κάθε θηλυκό, με απίθανες κι ατέλειωτες γνωριμίες, κυρίως κυριών.
Ζούσε μονάχος σε μια παλιά μονοκατοικία στο Ψυχικό για
ευνόητους λόγους…
Έτσι αναπάντεχα θεμελιώθηκε μια φιλία που έμελε να κρατήσει
μέχρι το τέλος! Πολλά ειπώθηκαν, πολύ γελάσαμε, πολλά κάναμε μαζί όσες μέρες
απέμεναν πριν φύγω πάλι για το Παρίσι.
Κι η κοπελιά απ’ το Ζάντε, χάθηκε μέσα στην ίδια Αθηναϊκή
βουή που χαθήκαμε ο Αντώνης εκεί, εγώ αλλού!
Τριανταπέντε χρόνια αργότερα, Σαββάτο πριν τη Καθαρή
Δευτέρα…
Μεγάλη παρέα, καμιά εικοσαριά νοματαίοι, στο τσιπουράδικο
του Χαλκιά, στη Νέα Ιωνία του Βόλου.
Ανάμεσα σε τσιπουρίσιμες, εύθυμες χαλαρές κουβέντες, θέμα
της βραδιάς η ανακοίνωση, πλήρης σχολίων, μιας φίλης πως έρχεται από Αθήνα να
μας παρουσιάσει το καινούργιο της σούπερ-αμόρε.
Όταν ήρθε η ώρα και μπήκαν στην αίθουσα, τα βλέμματά μας
καρφώθηκαν ακαριαία…
- Ρε Αντώνη…!
-
Ρε Μήτσο…!
Νταξ… Αγκαλιές, φιλιά, χάδια, χαμός, μ’ όλους να κοιτάνε
μ’ απορία, η φίλη μας και μ’ έξτρα απορίες!
Απ’ τη μέρα αυτή που ξανανταμώσαμε, γίναμε αχώριστοι!
Κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα στο Κτήμα στο Πήλιο, κάθε
καλοκαίρι στο σκάφος, ο Αντώνης καβάλαγε τη «μπεμπέκα» του - έτσι έλεγε μια Mercedes Cabrio που
είχε, κι ερχότανε να περάσουμε λίγες μέρες παρέα. Συχνά βρισκόμασταν και στα
δικά του τα λημέρια, έμενε τότε σε μια έπαυλη στην Κερατέα, είχε κι ένα εξοχικό
- έναν αναπαλαιωμένο νερόμυλο στην Αράχωβα.
Αρχές Ιουλίου του ‘18, περίμενα τον Αντώνη να ‘ρθει
στην Αλόννησο, στη Στενή Βάλα, είχαμε κανονίσει να φύγουμε ταξίδι νότια όπως κι άλλες χρονιές.
Κατά τις δώδεκα, χτυπάει το τηλέφωνο, κοιτάζω, να ‘τος
λέω!
- Που ‘σαι εσύ βρε, απαντάω..
-
Γειά σας κύριε Δημήτρη, ο Νίκος είμαι!
Μου κόπηκαν τα γόνατα… Για να με παίρνει ο γιός του, απ' αυτόν τον αριθμό κάτι
δεν πάει καλά, σκέφτηκα...
- Τι έγινε ρε Νικόλα;
- Έφυγε, ο πατέρας μου έφυγε…
(Δημήτρης Αυγερινός : «Το συναξάρι μιας ζωής»)
ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ:
Το περιεχόμενο του ιστολογίου αυτού περιέχει
προσωπικές απόψεις των συντακτών του, εκτός εάν αναφέρεται διαφορετικά.Οι πληροφορίες, σχόλια, φωτογραφίες και/ή τα
τυχόν αρχεία που υπάρχουν ή επισυνάπτονται σ' αυτό το ιστολόγιο είναι
πνευματική ιδιοκτησία του εκάστοτε συντάκτη τους, ο οποίος δεν υποστηρίζει,
ούτε ευθύνεται για οποιαδήποτε γνώμη, υπόδειξη, συμπέρασμα, προσφορά, πρόταση,
συμφωνία ή άλλη πληροφορία που περιέχεται σε αυτό το ιστολόγιο. Κάθε μη εξουσιοδοτημένη χρήση, αποθήκευση, αντιγραφή,
ανακοίνωση, προώθηση, κοινοποίηση σε τρίτους κλπ. του υλικού που περιέχεται
μέσα σ' αυτό το ιστολόγιο απαγορεύεται και τιμωρείται σύμφωνα με το νόμο.Δεδομένου ότι οι επικοινωνίες μέσω του διαδικτύου
δεν είναι ασφαλείς, οι διαχειριστές του παρόντος ιστολογίου δεν ευθύνονται για
οποιαδήποτε απώλεια δεδομένων ή άλλη ζημία των αναγνωστών ή τρίτων, οφειλόμενη
είτε σε χρήση είτε σε υποκλοπή, αλλοίωση ή μόλυνση με ιούς των εκάστοτε
αναρτήσεων. Στον αναγνώστη εναπόκειται αποκλειστικά η ευθύνη για προστασία του
συστήματός του από ιούς και για επιβεβαίωση του περιεχομένου του παρόντος
ιστολογίου.
COPYRIGHT
: pelioncentaur.blogspot.com
