Τσούχτρα

Όταν την πρωτογνώρισα, ένοιωσα μέσα μου ότι την γνώριζα τόσο καλά, όσο το πίσω μέρος του χεριού μου. Η αύρα της έμοιαζε τόσο οικεία, που όταν μιλούσαμε ένοιωθα ότι ήμασταν σ’ ένα ήσυχο και γαλήνιο εξωτικό μέρος, εκεί όπου κανείς και τίποτα δεν θα μπορούσε να μας πειράξει.

 

Την πρώτη φορά που αντίκρισα το βλέμμα της, το αποτύπωσα στη μνήμη μου τόσο βαθιά, σαν πυρωμένο σίδερο και μπορούσα να το αναγνωρίσω ανάμεσα σε πλήθος άλλων προσώπων σαν από ένστικτο.

Ερωτεύτηκα το περπάτημά της, το χαμόγελό της, ακόμα και τα νεύρα της. Κάθε τι πάνω της έμοιαζε μαγικό για μένα, αλλά μόνο για μένα. Τα ψεγάδια που παρατηρούσαν οι υπόλοιποι πάνω της, μου ακούγονταν σαν ένα κακόγουστο αστείο κι ως δια μαγείας όταν την κοιτούσα, όλο το σκηνικό γινόταν γκρίζο. Η μόνη μορφή στο τοπίο που είχε χρώμα, ήταν αυτή.

Μου ‘δωσε πνοή άθελά της, χωρίς να το γνωρίζει, τη στιγμή που πέθαινα από ασφυξία κι έχανα την πίστη μου. Τη στιγμή που νόμιζα ότι η φλόγα του πάθους κι η όρεξη για να ζω τη ζωή στο έπακρο άρχισε να σβήνει σιγά-σιγά.

Προσπάθησα να ζήσω το όνειρο, να την ζήσω την τσούχτρα μου - κι αυτό δεν το κατάφερα…

Οι λόγοι ήταν βασικά, ασήμαντοι…

Σίγουρα πάντως, σε λάθος χρόνο δοκιμαστήκαμε!

Από νωρίς ήξερα βέβαια από την ίδια αλλά κι απ’ αλλού που ρώτησα, για το ψυχιατρικό ιστορικό της, το αψήφησα όμως…

Όταν η σύντομη αλλά εκρηκτική συνύπαρξή μας πέρασε κάποιες περιόδους κρίσεων, που οδηγούσαν σε αλλεπάλληλους βίαιους καυγάδες, αποσταθεροποιήθηκε ψυχικά και άρχισε να εμφανίζει ξανά έντονες τάσεις σχιζοφρένειας, σημάδια έντονης κατάθλιψης και διπολισμού. Όταν πλέον η πνευματική και συναισθηματική της αστάθεια, με το χρόνο εγκαταστάθηκε αδυσώπητα μόνιμα στη ζωή μας, αυτό προκάλεσε την πλήρη αποσύνθεση της σχέσης μας κι έτσι, μαινόμενη από τις τραγικές αυτές καταστάσεις, οδηγήθηκε στο οριστικό της τέλος, οτιδήποτε άλλο φαινόταν πια αναπόφευκτο.

Η απώλειά μου αυτή όμως, ήταν τεράστια!

Δεν θα μπορούσε ποτέ πλέον να υπάρξει άλλος άνθρωπος για μένα, εκτός απ’ αυτή. Ποτέ πιά!

Τι έρωτας κι αυτός… Σάλτο μορτάλε της λογικής!

Χαίρομαι μόνο, που δεν θα μπορέσει ποτέ πια να το αντιληφθεί…

Absum magna…

 

 

 

 

ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ:

Το περιεχόμενο του ιστολογίου αυτού περιέχει προσωπικές απόψεις των συντακτών του, εκτός εάν αναφέρεται διαφορετικά.Οι πληροφορίες, σχόλια, φωτογραφίες και/ή τα τυχόν αρχεία που υπάρχουν ή επισυνάπτονται σ' αυτό το ιστολόγιο είναι πνευματική ιδιοκτησία του εκάστοτε συντάκτη τους, ο οποίος δεν υποστηρίζει, ούτε ευθύνεται για οποιαδήποτε γνώμη, υπόδειξη, συμπέρασμα, προσφορά, πρόταση, συμφωνία ή άλλη πληροφορία που περιέχεται σε αυτό το ιστολόγιο. Κάθε μη εξουσιοδοτημένη χρήση, αποθήκευση, αντιγραφή, ανακοίνωση, προώθηση, κοινοποίηση σε τρίτους κλπ. του υλικού που περιέχεται μέσα σ' αυτό το ιστολόγιο απαγορεύεται και τιμωρείται σύμφωνα με το νόμο.Δεδομένου ότι οι επικοινωνίες μέσω του διαδικτύου δεν είναι ασφαλείς, οι διαχειριστές του παρόντος ιστολογίου δεν ευθύνονται για οποιαδήποτε απώλεια δεδομένων ή άλλη ζημία των αναγνωστών ή τρίτων, οφειλόμενη είτε σε χρήση είτε σε υποκλοπή, αλλοίωση ή μόλυνση με ιούς των εκάστοτε αναρτήσεων. Στον αναγνώστη εναπόκειται αποκλειστικά η ευθύνη για προστασία του συστήματός του από ιούς και για επιβεβαίωση του περιεχομένου του παρόντος ιστολογίου.

COPYRIGHT : pelioncentaur.blogspot.com