Μήνυμα στη Τσούχτρα

Άκου λοιπόν...

Άκου λοιπόν, ζαβό μου μετανθρωπάριο…

Πόσο ανυπόστατη είσαι μπροστά στο αύριο…

Είμαι σίγουρος πια, πως την ιστορία της ζωής σου την έχεις διδαχθεί επιλεκτικά από τα βαμπίρια που είχες κι έχεις ως περιβάλλον.

 

Σου θυμίζω λοιπόν μωρή ψωλαρπάχτρα, ότι μια ζωή τώρα ήμουν και θα είμαι για πάντα ένας απ΄ αυτούς που γλεντούσαν τις «γάτες» ομοαίματές σου.

Επίσης σου θυμίζω (γιατί όσο και χαζή να ‘σαι δε μπορεί, θα το ‘χεις καταλάβει), ότι όσες φορές κάποιες σαν του λόγου σου βάλθηκαν να χαλάσουν κάτι «τρελούς» σα κι εμένα, φώλιασαν τελικά δίπλα σ’ αμέτρητα άλλα κουφάρια, εκεί στη σκοτεινή λακούβα της απολησμονιάς. Τις απαριθμούσες μία-μία, θυμάσαι?

 

Εδώ λοιπόν, στη σωπασιά του θανάτου του έρωτα που εσύ σα νεκροπούλι άπλωσες, απαιτώ να το βουλώσεις και να με ξεχάσεις. Μη μου γράφεις, μη μου τηλεφωνείς... Τουλάχιστο μέχρι να μου αληθέψει τ’ όνειρο και συνέλθω που με βρήκε μεσόστρατα ο δρόλαπάς σου, μέχρι να ξεδιψάσει ο άνομος πύρινος πόθος μου απ’ όλα τα αγδίκιωτα!

Κράτα τα σημάδια σου και μην έρπεις άλλο γιατί σ’ ακούει ο κάτω κόσμος και ζηλεύουνε όλα τα καταχτόνια.

Μη βιάζεσαι, θα ‘ρθουν αυτές οι δρίμες μέρες που θα ρουφάνε στάλα-στάλα και φορά-φορά την ύπαρξη σου… Μη βιάζεσαι…

Ήρθε η αραδαριά σου, κι όσο ανοιχτοπάτησσα να καμωνώσουνα πως ήσουνα, σε βρήκε το ανεμόχολο κι έφυγες από μέσα μου ανέορτη πριν αλλάξει η βάρδια!

Τελευταίο θέρος λοιπόν…

Δε θα ξανατρυγήσεις ποτέ…

Δε θα βρεις ποτέ πια θέση στην Αργώ μου…

Στο ληνό μου, δε θα ξαναβάλεις τα πόδια σου!

 

Μη ξεχνάς, για σένανε ήμουνα μια λέξη που δε ξεστόμισες ποτέ…

Ήμουνα ο δρόμος που ποτέ δεν πορεύτηκες κι αν νομίζεις πως με τέλειωσες, μάθε πως η ψυχή μου έφυγε να συναντήσει τ’ άλλα χελιδόνια που υμνούν τη φλογάτη άνοιξη που σιμώνει.

Εσύ, θα παραμένεις μια απομεθυσμένη απ’ τα πάθια σου κατωβρακιά στο μικρό κοσμάκι σου σκοτώνοντας κουρέλια, στο μέρος σου που το γιομίζεις βρωμιές κι ίσκιους, μιά που τα μάτια σου μόνο φράχτες είναι γύρω σου. Κάθε ανάσα σου πάντα θα γιομίζει τα σπλάχνα σου με κυνικά καύματα, πάντα θα μένεις μόνη χωρίς αιθέρα κι αμάζευτη στο κενό.

Σ’ έχει χτυπήσει η Άτη και νυχτολαλούν γύρω σου οι κό(ρ)(λ)ακες - διάλεξε!

Και δεν θα σταματήσουν…

Μέχρι να σ’ εξοντώσουν…

Να σε μηδενίσουν!

Αν και τελευταία, μ’ όσα λες και κάνεις, αυτομηδενίζεσαι!

 

Υ.Γ. 1

Με είδες, το πήγα ποιητικά…

Πρώτη φόρα λέω για σένα πάνω από δύο φράσεις χωρίς ούτε ένα «άντε και γαμήσου»!

Υ.Γ. 2

Απορώ κι εγώ μ’ εμένα πως έφτασα να γράφω έτσι… Βλέπεις, Έρεβος μου κληροδότησες!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ:

Το περιεχόμενο του ιστολογίου αυτού περιέχει προσωπικές απόψεις των συντακτών του, εκτός εάν αναφέρεται διαφορετικά.Οι πληροφορίες, σχόλια, φωτογραφίες και/ή τα τυχόν αρχεία που υπάρχουν ή επισυνάπτονται σ' αυτό το ιστολόγιο είναι πνευματική ιδιοκτησία του εκάστοτε συντάκτη τους, ο οποίος δεν υποστηρίζει, ούτε ευθύνεται για οποιαδήποτε γνώμη, υπόδειξη, συμπέρασμα, προσφορά, πρόταση, συμφωνία ή άλλη πληροφορία που περιέχεται σε αυτό το ιστολόγιο. Κάθε μη εξουσιοδοτημένη χρήση, αποθήκευση, αντιγραφή, ανακοίνωση, προώθηση, κοινοποίηση σε τρίτους κλπ. του υλικού που περιέχεται μέσα σ' αυτό το ιστολόγιο απαγορεύεται και τιμωρείται σύμφωνα με το νόμο.Δεδομένου ότι οι επικοινωνίες μέσω του διαδικτύου δεν είναι ασφαλείς, οι διαχειριστές του παρόντος ιστολογίου δεν ευθύνονται για οποιαδήποτε απώλεια δεδομένων ή άλλη ζημία των αναγνωστών ή τρίτων, οφειλόμενη είτε σε χρήση είτε σε υποκλοπή, αλλοίωση ή μόλυνση με ιούς των εκάστοτε αναρτήσεων. Στον αναγνώστη εναπόκειται αποκλειστικά η ευθύνη για προστασία του συστήματός του από ιούς και για επιβεβαίωση του περιεχομένου του παρόντος ιστολογίου.

COPYRIGHT : pelioncentaur.blogspot.com