Το γαλάζιο νησί (vagina dentata)

 

Το τελευταίο μου ταξίδι μ' έφερε σε μέρη γνωστά κι αγαπημένα.

 

 

Σε μέρη που, χρόνια τώρα, έλεγα πως δε θα επισκεφτώ ξανά.

Όμως αυτή η φορά είπα να ξανοιχτώ στο βαθύ το πέλαγος και να δοκιμάσω ξανά τη τύχη μου σ' αυτά τα μέρη τ' απαγορευμένα, στα μέρη που, κάποτε, μεγάλες χαρές, αλλά κι ατέλειωτη πίκρα κι απογοήτευση είχα βιώσει.

 

Έτσι λοιπόν, είπα «ναι» στη πρόκληση που εδώ και καιρό πλανιόταν γύρω μου και ξεκίνησα τη διαδρομή!

Μια διαδρομή γεμάτη ερωτηματικά, φόβους, ανασφάλειες, κινδύνους και μύρια άλλα, χωρίς να ‘χω την ιδέα την παραμικρή για το που θα με οδηγούσε, ποιος θα ‘ναι ο προορισμός, τι θα 'βρισκα στο τέλος...

Η διαδρομή αυτή, τελικά, δεν κράτησε πολύ ούτε ήταν τόσο επικίνδυνη και δυσάρεστη όσο φοβόμουνα. Μια βδομάδα ταξίδευα σε ήρεμες θάλασσες, καλοσυνάτες, ηλιόλουστες, γεμάτος ανυπομονησία και σκέψεις όλο νευρικότητα, περιμένοντας ν’ αντικρύσω το νησί του πόθου μου.

Πέμπτη απόγευμα ήτανε θαρρώ, πίσω απ' τον «Αχιλλέα» - το καράβι της γραμμής - αντίκρισα για πρώτη φορά από κοντά ν' αναδύεται ο Κυσός, ένα από τα ατέλειωτα νησιά που στολίζουν την απεραντοσύνη της θάλασσας. Έμοιαζε κι αυτό με τα τόσα άλλα αδέρφια του, τα ξεφυτρωμένα πάνω σε τεκτονικούς οργασμούς, χιλιάδες χρόνια τώρα. Η ίδια απουσία βλάστησης, λίγοι θάμνοι εδώ κι εκεί, αγκάθια, κάποια βότανα και ατέλειωτες πέτρες, βράχοι και πλάκες, σάρες, αλλά και διάσελα.

Αν πλησιάζοντας καλοκοιτούσες όμως, θα ‘βρισκες μερικές διαφορές, πολύ μικρές κι άπιαστες για το μάτι των πολλών.

Και πρώτα, ο Κυσός, με το μακρόστενό του σχήμα πλαισιώνονταν από θεσπέσιες μαλακές πλαγιές, σωστές μυρτοχειλίδες, που βαθιά ανάμεσά τους, έκρυβαν το μοναδικό σίγουρο αγκυροβόλι, κόλπο ελλιμενισμού των φαντασιώσεών μου, πράμα όχι συνηθισμένο σ’ αυτά τα μέρη, όπου τα νησιά βραχιάζουν μ’ απότομους γκρεμνούς. Ήρεμη, διάφανα λευκή αμμουδερή ακρογιαλιά στο βάθος, πρόσταζε τη ρότα μου, μαγνήτιζε τις αισθήσεις… Με καλούσε λες κι ήταν ζωντανή, ίδια σειρήνα ένα πράμα…

Ύστερα, στις τελευταίες ηλιαχτίδες του δειλινού, όλο το νησί λαμπύριζε μ’ ένα κυανόγλαυκο χρώμα, που λικνιζόμενο ηδονικά στο νερό ζωντάνευε ήρεμα κι άλλαζε ακατάπαυστα μορφές, κάτι μαγικό, κάτι που ποτέ δεν είχα ξανασυναντήσει στις περιπλανήσεις μου.

Έτσι, εγώ του ‘δωσα τ’ όνομα «Το γαλάζιο νησί»!

Στο λυκόφως της επερχόμενης πολλά υποσχόμενης νυχτιάς, κάτω απ’ το βλέμμα τ’ αποσπερίτη, ψαχουλεύοντας, σιγούρεψα μ' άγκυρα και πρυμάτσες το πλεούμενο.

Σα μαγεμένος ακολούθησα το κάλεσμα, βγήκα στη στεριά, έμπηξα με πάθος τα δάχτυλά μου στην ζεστή άμμο, γεύτηκα την υγρασία και τους χυμούς της, έγινα ένα με το νησί και μαζί πιά, παραδοθήκαμε στην συμπαντική ηδονή του ασέληνου, αστροφώτιστου ουρανού.

Μέχρι το ξημέρωμα, μέχρι που ‘ρθε ο Μορφέας και μας τύλιξε στα φτερά του, μ’ όλες μας τις αισθήσεις απολαμβάναμε με φλογερό πάθος κάθε λογής ερεθίσματα κι οργασμούς.

 

Ξύπνησα με τις πρώτες αχτίδες του ήλιου κι η ματιά μου έπεσε στο νησί. Ήταν εκεί, κοιμόταν απαράμιλλα όμορφο, ξανθολουσμένο στο φρέσκο φως της μέρας που ξεμύτιζε πίσω απ’ το κύμα.

Ψυχανεμίστηκα την συναισθηματική μέθη, την ένταση της νυχτιάς που αφήσαμε, τις κορφές που γευτήκαμε…

Έκλεισα τα μάτια μου, να κρατήσω την εικόνα αυτή, να μείνει ανεξίτηλα στη μνήμη μου…

 

Κάπως έτσι πέρναγαν οι μέρες μου στον Κυσό.

Μέρες, που καθημερινά το νησί με τύλιγε όλο και περισσότερο στα δίχτυα του…

Μέρες, που η κάθε μια ξεπερνούσε σε ένταση την προηγούμενη…

 

Όσο όμως πέρναγαν οι μέρες, σαγηνεμένος από έναν μυστήριο, παιδικό θα ‘λεγα ρομαντισμό, ένα ακατανόητα φλογερό πάθος, μια ζωική έλξη που με μαγνήτιζε και μ’ ακινητοποιούσε, έχοντας υπερβεί κάθε όριο συναισθηματικής ανταλλαγής και αμοιβαίας έκφρασης ερωτισμού, αναζητούσα λύσεις, απαντήσεις που συνοψίζονταν σε μια βασική ερώτηση: «Τι θέλει από μένα το νησί αυτό?»

 

Ξεκίνησα λοιπόν, σαν άλλος Θησέας να ξετυλίξω το νήμα της δικής μου Αριάδνης, για να βρω την έξοδο απ’ τον λαβύρινθο αυτό της ψυχής και της καρδιάς μου. Στο ταξίδι αυτό, όπου μαστορικά και περίτεχνα είχα καταφέρει να περιπλέξω τη φαντασίωση με την πραγματικότητα ώστε να χάσουν τα όριά τους, η σαγήνη σαν άλλη σειρήνα παραμόνευε και έκανε συνεχώς αισθητή την παρουσία της.

Αυτή τη φορά όμως, ίδιος Οδυσσέας, δεν έδεσα τα χέρια και τα πόδια μου ούτε σφράγισα τ’ αυτιά μου αλλά «είδα» και «άκουσα» βαθιά τις σειρήνες γύρω μου.

Είδα την πλάνη και το ψέμα, άκουσα με δέος τους φόβους και τις ανασφάλειες και βάλθηκα απ’ τη θέση του ενήλικου πια, να επαναπροσεγγίσω και να διεργαστώ όλα αυτά τα βιώματά των τελευταίων ημερών μου.

 

Ευοδώνοντας την ψυχική μου οργάνωση πριν ακόμα αποκτήσει τραυματικές διαστάσεις, χάσει την πλαστικότητά της και μ’ εγκλωβίσει, διέκρινα την απάτη!

Απάτη πίσω απ’ την οποία συντάσσονταν η στήριξη, η αντιαλλοτριωτική διαδικασία, η ευχαρίστηση, η ηδονή, η συμβολοποίηση και η ταυτισιακή ολοκλήρωση.

Απάτη πίσω απ’ την οποία καραδοκούσε όμως και η αιχμαλωσία, η παραπλάνηση, η σύγχυση, ο μηδενισμός και η τελική απαξίωση αυτού του ταξιδιού μου.

Όταν υπάρχουν δίχτυα, η ελευθερία κλυδωνίζεται, αμφισβητείται…

Μιά μόνο απέμενε σωτηρία: Cras ingens iterabimus aequor!

Βίρα την άγκυρα!

Δεν έμεινα πολύν καιρό στον Κυσό. Εικοσιμία μέρες μονάχα.

Εικοσιμία μέρες γευόμουνα με κάθε πιθανό κι απίθανο τρόπο την ομορφιά του, τη γλύκα του, τον ατέλειωτο αισθησιασμό του.

Το να κρατάς όμως σφιχτά στα χέρια σου το Πραγματικό της απόλαυσης και συνάμα να το νιώθεις φυσικά ότι σου διαφεύγει, εκλύει βαριά φαινόμενα υποκειμενικότητας, όπου προεξάρχουν οι φαντασιώσεις.

 

Φαντασίωση λοιπόν ήταν κι αυτό το ταξίδι μου, ένα απ’ αυτά τα ταξίδια τ’ απελπισμένα, αυτά που ζω μονάχα λαχταρώντας να γίνουν πραγματικότητα…

 

Το ‘ζησα όμως!

 

 

 

 

 

ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ:

Το περιεχόμενο του ιστολογίου αυτού περιέχει προσωπικές απόψεις των συντακτών του, εκτός εάν αναφέρεται διαφορετικά.Οι πληροφορίες, σχόλια, φωτογραφίες και/ή τα τυχόν αρχεία που υπάρχουν ή επισυνάπτονται σ' αυτό το ιστολόγιο είναι πνευματική ιδιοκτησία του εκάστοτε συντάκτη τους, ο οποίος δεν υποστηρίζει, ούτε ευθύνεται για οποιαδήποτε γνώμη, υπόδειξη, συμπέρασμα, προσφορά, πρόταση, συμφωνία ή άλλη πληροφορία που περιέχεται σε αυτό το ιστολόγιο. Κάθε μη εξουσιοδοτημένη χρήση, αποθήκευση, αντιγραφή, ανακοίνωση, προώθηση, κοινοποίηση σε τρίτους κλπ. του υλικού που περιέχεται μέσα σ' αυτό το ιστολόγιο απαγορεύεται και τιμωρείται σύμφωνα με το νόμο.Δεδομένου ότι οι επικοινωνίες μέσω του διαδικτύου δεν είναι ασφαλείς, οι διαχειριστές του παρόντος ιστολογίου δεν ευθύνονται για οποιαδήποτε απώλεια δεδομένων ή άλλη ζημία των αναγνωστών ή τρίτων, οφειλόμενη είτε σε χρήση είτε σε υποκλοπή, αλλοίωση ή μόλυνση με ιούς των εκάστοτε αναρτήσεων. Στον αναγνώστη εναπόκειται αποκλειστικά η ευθύνη για προστασία του συστήματός του από ιούς και για επιβεβαίωση του περιεχομένου του παρόντος ιστολογίου.

COPYRIGHT : pelioncentaur.blogspot.com