Βασίλισσα: Η κατσαρίδα της σαπουνόπερας

Πάλευε χωρίς σταματημό κόντρα στις πανίσχυρες δυνάμεις της αυταπάτης, που κινούνταν μέσα του σε φορά αντίστροφη προς ότι αυτός ο ίδιος ποθούσε και επιδίωκε.
Σκορπιός το ζώδιον γαρ…
Κι όταν νικούσε, τότε, ακριβώς τότε άγγιζε την απελπισία του την έσχατη…

Στο φανταστικό αυτό ταξίδι που κίνησε να ζήσει μαζί της, της παραδόθηκε. Άνοιξε όλες τις πόρτες του και την άφησε να μπει και ν’ αλωνίσει όπως αυτή μονάχα θα μπορούσε.
Γεμάτος μεθυσμένη αγωνία της είχε ανοιχτεί και πρόσμενε. Μ’ ανάλαφρο μυαλό και βαριά ψυχή της έδωσε προστάγματα, της άφησε σημάδια.
Παραγκώνισε τη καθημερινότητα και κοίταξε να ‘ναι δίπλα της, σαν να τον περίμενε κάτι τι εκεί δίπλα της, σαν να πρόσμενε κάτι να ‘βρει εκεί δίπλα της…

Τι;
Μήπως ήξερε;
Μήπως μπορούσε να γνωρίζει;

Μπορεί να ‘ταν ότι του χρώσταγε ακόμα η μοίρα του, μπορεί να ‘ταν η ανάγκη να εξυμνηθεί η τρυφεράδα και η γλυκύτητα του κόσμου του του εσωτερικού, αυτουνού που τον είχε βάλει να λουφάζει καταχωνιασμένος κάτω από την άγρια και σκληρή, απροσπέλαστη σχεδόν, φλούδα του.
Μπορεί πάλι να ‘ταν η αναζήτηση της συντροφικότητας, νεύμα της αποδοχής και της συγκατάνευσης σ’ οργισμένο ή γαλήνιο βλέμμα, που ζητά το έρεισμά του.

Μπα…

Αντί για όποιο απ’ όλα όσα καρτερούσε να ‘βρει στη γυναίκα αυτή, συνάντησε νεκρική ακαμψία, αναλγησία κι αδυναμία υποδοχής και ενσωμάτωσης του αλλιώτικου, του καινούργιου, του άυλου, του αγαπημένου, του μεγαλειώδους…

Οιωνός κακός κι αποφράδα απειλή για όλα τα πάντα της ζωής!

Γυναίκα – κατσαρίδα, σε προϊούσα απαξίωση και φθορά, απόμαχη και βολεμένη, χωρίς να έχει επίγνωση της πτώσης της, επιβιώνει όπως-όπως μέσα σ’ αυτή την βολιώτικη κοινωνία-κουτί, σαν σε έντονη προθανάτια πρόβα μιας νεκρόπολης.
Ταπεινωμένη στη βαθύτερη υπόστασή της, δεν φαινότανε τίποτε να την αποσπά, να την εξυψώνει ή να την διαφορίζει, εκτός από τον ποικιλόθερμο τρόπο που εισπράττει τη δυστυχία ή την ευχαρίστηση που της αναλογεί στη ζωή.
Η σεξουαλικότητά της κουβάλαγε ένα ασήκωτο ψυχοπαθολογικό έρμα, είχε γενεί νεύρωση, δείκτης έκφανσης του νοσηρού, κοινωνικό απόστημα, παλιννόστηση στο ζωώδες, κυρίαρχο στίγμα της σύγχρονης έκρυθμης κοινωνίας όπου έζησε, μεγάλωσε και μαθήτεψε.
Η ψυχή της, ερωτοσαρκική με πλήθος από εφόδια φροϋδισμού, φωτίζονταν ψυχρά από μια παραμορφωτική φαντασία που ήταν τόσο αφαιρετικά οργανωμένη, λες και πάσχιζε να εξαφανίσει όλες τις συνιστώσες και τα κίνητρα που θα ‘διναν νόημα στην κοινή ζωή τους.

Στην πραγματικότητα, ολόκληρος ο χώρος της κοινής τους ζωής – όσο κράτησε αυτή – ήταν δημόσιος, κοινόχρηστος. Η κάθε μέρα τους ήταν διάτρητη, δεν εγκλείονταν, υπήρχε μόνο προσχηματικά σαν δικός τους, ιδιωτικός χώρος. Στην ουσία τον  χρησιμοποιούσε για την συνεχή κατόπτευσή τους. Κάθε πτυχή της καθημερινότητάς τους, προσέφερε «θέα». Όλα, εκούσια ή όχι, με κάποιον - οποιονδήποτε τρόπο, σωστό ή λαθεμένο, καταγράφονταν στο αρρωστημένο της μυαλό. Καταγράφονταν η προσωπική ζωή των δυό συγκάτοικων που ήτανε και οι οποίοι αναπόφευκτα αλληλοεπηρεάζονταν έτσι που συνεχώς εκτίθονταν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Και τελικά, όλο αυτό κατάληξε, σαν σε φτηνό ριάλιτυ όπου χίλια μάτια παρακολουθούν την κάθε κίνηση, συνακροάζονται και σχολιάζουν ακόμα και τις πιο ιδιωτικές στιγμές, να το μεταφέρει σε τρίτους, σε άτομα που πίστευε – άλλο τούτο πάλι ειδεχθές δείγμα νοσηρής ανωριμότητας και ανασφάλειας – τι? Πως θα την καταλάβαιναν? Θα δικαιολογούσαν τη συμπεριφορά της? Θα κακολογούσουν τη δική του? Ποιος ξέρει…
Άραγε ψυχανεμίστηκε τα φτυάρια που στητά, μεγαλόπρεπα και φοβερά, γρήγορα πιάσανε δουλειά?

Έτσι, κατάφερε τελικά να πετύχει τη μέγιστη στεγανοποίησή της απέναντι στη σχέση τους, αναδεικνύοντας την ξενικότητά της και την υποκρυπτόμενη καταστροφική της δύναμη που, σκοπεύοντας μόνο στην κάλυψη των οικονομοσαρκικών αναγκών της, δρούσε καθημερινά κόντρα στην ανθρώπινη ύπαρξή τους, μετέχοντας ενεργά στη διάλυση και την απαξίωσή τους.

Άτομα εγκλωβισμένα σε τέτοιες ιδιάζουσες συνθήκες, λόγω και άλλων δυσπλασιών – θα τις έλεγα «κοινωνικοοικονομικές», βιώνουν την εξαθλίωσή τους σα νεύρωση, χαρούμενοι, τραγουδώντας, χωρίς αγωνία, χωρίς να διερωτώνται, οδεύοντας μες απ’ τα καθημερινά τους γλέντια στην ολοκληρωτική ασημαντοποίηση που τους επιφυλάσσει η εποχή μας. Έτσι κι αυτή…

Μ’ αυτή ζούσε τους τελευταίους μήνες, κοντά σ’ αυτή και μαζί μ’ αυτή πίστεψε πως θα μπορούσε να ‘χει ένα είδος ζωής που θα ‘ταν λεύτερη απ’ τις δεσμεύσεις και τους περιορισμούς που του επέβαλλε η συνεχώς παρούσα απειλή των αλλωνών του βρικολάκων, αυτωνών π’ ακόμα καλπάζουν καβάλα σε μπλάβα σύννεφα, που βουτάν σα πύρινες βολίδες κι ανεμίζουν τα μαύρα τους φτερά, με τις συνεχείς απειλητικές και βασανιστικές κρίσεις απύθμενης ανοησίας και τυφλού μίσους.
Σ’ αυτή μετάγγιζε την ουσία της αδέσμευτης ζωής του, αυτήν εμπιστευότανε, σ’ αυτήν έκλεινε όλα του τα όνειρα - όσα μπορούσε ακόμα να δει.

Μετά το κατεξοχήν άδοξο και καταθλιπτικό τέλος της βασιλείας τους, τότε μόνο, κατάλαβε πως πίσω από την όποια γραφικότητά της - ίσως να ‘ταν αυτό που τότε του ‘χε αρέσει? - παστρικά κρύβονταν ένας χαρακτήρας ανεπιτήδευτα και αυθεντικά τραγικός.

Κι ακόμα αναρωτιέται, αν τώρα που έφυγε, θα μπορέσει ποτέ να αποτάξει στην παραπέρα πορεία του ολότελα τον αλλιώτικο εαυτό του. Αυτόν που ματώνει σε κάθε ανάσα μέχρι να δοκιμάσει πόσο αντέχει την επόμενη…
Μια πορεία που να ‘ναι δυό, που να ‘βρουν τρόπο να χωράει η χούφτα τους αλήθεια, πίστη, μαγκιά, και καταθέσεις που να τοκίζονται μόνο σε ταμεία καρδιάς.
Που στα πρώτα δύσκολα η χούφτα να ερωτοτροπεί και να γίνεται γροθιά που της φτάνει να ξέρει πως θα ‘χει ζεστασιά και δέρμα ν’ ακουμπάει...

Σ’ αλητεία έρωτα που να παραδίνεσαι άνευ όρων…

Στο Άγιο Μακελειό...

(Δημήτρης Αυγερινός : "Το Συναξάρι μιας Ζωής") 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ:

Το περιεχόμενο του ιστολογίου αυτού περιέχει προσωπικές απόψεις των συντακτών του, εκτός εάν αναφέρεται διαφορετικά.Οι πληροφορίες, σχόλια, φωτογραφίες και/ή τα τυχόν αρχεία που υπάρχουν ή επισυνάπτονται σ' αυτό το ιστολόγιο είναι πνευματική ιδιοκτησία του εκάστοτε συντάκτη τους, ο οποίος δεν υποστηρίζει, ούτε ευθύνεται για οποιαδήποτε γνώμη, υπόδειξη, συμπέρασμα, προσφορά, πρόταση, συμφωνία ή άλλη πληροφορία που περιέχεται σε αυτό το ιστολόγιο. Κάθε μη εξουσιοδοτημένη χρήση, αποθήκευση, αντιγραφή, ανακοίνωση, προώθηση, κοινοποίηση σε τρίτους κλπ. του υλικού που περιέχεται μέσα σ' αυτό το ιστολόγιο απαγορεύεται και τιμωρείται σύμφωνα με το νόμο.Δεδομένου ότι οι επικοινωνίες μέσω του διαδικτύου δεν είναι ασφαλείς, οι διαχειριστές του παρόντος ιστολογίου δεν ευθύνονται για οποιαδήποτε απώλεια δεδομένων ή άλλη ζημία των αναγνωστών ή τρίτων, οφειλόμενη είτε σε χρήση είτε σε υποκλοπή, αλλοίωση ή μόλυνση με ιούς των εκάστοτε αναρτήσεων. Στον αναγνώστη εναπόκειται αποκλειστικά η ευθύνη για προστασία του συστήματός του από ιούς και για επιβεβαίωση του περιεχομένου του παρόντος ιστολογίου.

COPYRIGHT : pelioncentaur.blogspot.com