Είναι και της
φωνής σου ο τόνος, του λυρισμού σου η άδολη πορνογραφία…
Είναι κι όταν
προσάγομαι γυμνός στην ιστορία μας κι ασκεί στο στόμα σου την έφεσή μου ο πόνος…
Είναι όταν
κοιτάω ν’ αναληφθώ στον ουρανίσκο σου…
Κυρία μου,
μηρυκάζει γενιές του φιλιού σου η γνάθος, μυρμιδόνες καυλώνουνε με πάθος μες
στη φωνή σου, μες στη βραχνή σου αθανασία.
Γράφεις στ’
αυλάκια του εγκεφάλου μου αφηγήσεις αιματηρών επαναστάσεων και σφαγείων, χαράζεις
το είναι σου στο δέρμα μου, στα κύτταρά μου ερεθίζεις αναμνήσεις, αιφνίδιες
λάμψεις στις γωνιές των υπόγειων διαβάσεων, όπου αντηχούν ακόμη οι ρήσεις ηρώων
που αθωώθηκαν, Τρώων κι Αργείων.
Μέσα στο νου
μου η σάρκα σου πληθαίνει, δεν ξέρω, τόσοι και τόσοι άλλοι πρέπει να ‘γραψαν κι
αυτοί για σένα…
Γυναίκα
απειρόγαμη, παρθένα των στύσεών μου, τώρα δοξασμένη, άφησες τη σκέψη μου να
εισχωρήσει περήφανη στο βάθος των αιώνων, με την τριβή στο γράμμα των κανόνων,
το φυλαγμένο πάθος της να χύσει, στο αρχαίο πνεύμα της να τελειώσει.
Κι αν ζαρωμένο
αναδυθεί μετά από τόση χρήση συμβατικής απόλαυσης, στεμμένο το χρίσμα σου, ας
πάει κι αυτό στα όσα εξάντλησες. Άσε να σ’ οδηγήσει στην πλησμονή η γυμνασμένη
γλώσσα μου.
Kι εσύ, σαν να
μιλάω σε ντουβάρι - ποτέ σου δεν κατάλαβες πώς νιώθω, κι όταν ανοίγω μια κουβέντα
σταματάς, δεν θες ν’ ακούσεις - «τι ν’ ακούσω, τι να πω»…
Να σκύψω να
φιλήσω το μουνί σου μόνο, κι όλα θα βρουν τη θέση τους στον κόσμο…
«Ο νους σου
πάντα στο μουνί»…
Μα ποιον
ενδιαφέρουν οι φλογεροί συναισθηματισμοί μας, εκείνες οι αβρές ιδανικεύσεις, οι
έρωτες, οι κρίνοι, τα σονέτα…
Και κάτω απ’
την αβρότατη επιφάνεια, όχι πολύ βαθιά, δυό λέξεις μόνο κάτω απ’ την επιφάνεια,
το κτήνος, το θνήσκον κτήνος, θέλει να σε γαμήσει, αυτό μονάχα, όλα τ’ άλλα θα
‘ναι φαντάσματα του στερημένου ανθρώπου, σταυροφορίες στις οθόνες τ’ ουρανού.
Κι αν στο τέλος
μείνει κάτι θα ‘ναι μόνο το γαμήσι μας!
Αν κάποιος
αγαπήσει μια γυναίκα, το σώμα μιας γυναίκας ή κι ακόμη μέρος του σώματός της, σαν
αληθινός ηδονοθήρας, μπορεί να εγκληματήσει, να σκοτώσει τη μάνα, τον πατέρα,
τα παιδιά του...
Ο Πούσκιν είχε
πάθος με τα πόδια των γυναικών κι έγραφε στίχους. Άλλοι, χωρίς να γράφουν
στίχους, δεν αντέχουν καν να τα κοιτάξουν μ’ ηρεμία…
Εγώ πάλι, το αιδοίο και το θαύμα μιας απόλυτης
παράδοσης στον κόλπο της γυναίκας π’ αγαπώ - αυτό ποθώ, δεν το ‘κρυψα ποτέ μου.
Μόνο από μένα κρύβομαι, απ’ τη βία του
κρατημένου πόθου που με πνίγει, και πρέπει γράφοντας να εξανθρωπίσω εικόνες
άφατης λαγνείας: το μουνί, το λαγαρό αιδοίο, ένας κόσμος εντελώς αδιάφορος μπροστά στο
φόβο του θανάτου.
Και τώρα…
Εεε…
Τώρα μίλησέ μου εσύ για τ’ άλλα όλα…
ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ:
Το περιεχόμενο του ιστολογίου αυτού περιέχει
προσωπικές απόψεις των συντακτών του, εκτός εάν αναφέρεται διαφορετικά.Οι πληροφορίες, σχόλια, φωτογραφίες και/ή τα
τυχόν αρχεία που υπάρχουν ή επισυνάπτονται σ' αυτό το ιστολόγιο είναι
πνευματική ιδιοκτησία του εκάστοτε συντάκτη τους, ο οποίος δεν υποστηρίζει,
ούτε ευθύνεται για οποιαδήποτε γνώμη, υπόδειξη, συμπέρασμα, προσφορά, πρόταση,
συμφωνία ή άλλη πληροφορία που περιέχεται σε αυτό το ιστολόγιο. Κάθε μη εξουσιοδοτημένη χρήση, αποθήκευση, αντιγραφή,
ανακοίνωση, προώθηση, κοινοποίηση σε τρίτους κλπ. του υλικού που περιέχεται
μέσα σ' αυτό το ιστολόγιο απαγορεύεται και τιμωρείται σύμφωνα με το νόμο.Δεδομένου ότι οι επικοινωνίες μέσω του διαδικτύου
δεν είναι ασφαλείς, οι διαχειριστές του παρόντος ιστολογίου δεν ευθύνονται για
οποιαδήποτε απώλεια δεδομένων ή άλλη ζημία των αναγνωστών ή τρίτων, οφειλόμενη
είτε σε χρήση είτε σε υποκλοπή, αλλοίωση ή μόλυνση με ιούς των εκάστοτε
αναρτήσεων. Στον αναγνώστη εναπόκειται αποκλειστικά η ευθύνη για προστασία του
συστήματός του από ιούς και για επιβεβαίωση του περιεχομένου του παρόντος
ιστολογίου.
COPYRIGHT
: pelioncentaur.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου