Μ. Καραγάτσης

Σαν σήμερα, πριν από 112 χρόνια, στις 23 Ιουνίου 1908, γεννήθηκε ο Μ. Καραγάτσης. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"…Έγραψα πολλά και διάφορα, έργα υψηλού ηθικοπλαστικού περιεχομένου, πολύ κατάλληλα για παρθεναγωγεία και βιβλιοθήκες οικογενειών με αυστηρά αστικά ήθη.

Οι ήρωές μου είναι άνθρωποι αγνοί, αθώοι, ιδεολόγοι και στέκουν ψηλότερα από τις αθλιότητες του χαμερπούς υλισμού.

Απορώ πώς το εκπαιδευτικό συμβούλιο δεν εισήγαγε ακόμα τα βιβλία μου για αναγνωστικά στα σχολεία του κράτους, εξίσταμαι πώς η Ακαδημία δεν μού έδωσε το βραβείο Αρετής, πώς δεν με κάλεσε να παρακαθήσω στους ενάρετους κόλπους της κοντά στον κ. Μελά.

Δεν επείραξα ποτέ μου συνάδελφο και είμαι συμπαθέστατος στους λογοτεχνικούς κύκλους.

Αυτό θα αποδειχθεί στην κηδεία μου όπου θα έρθει κόσμος και κοσμάκης να πεισθεί ιδίοις όμμασι ότι πέθανα, ότι θάφτηκα, ότι πήγα στο διάολο. Και θα φύγει από το νεκροταφείο ο κόσμος και ο κοσμάκης βγάζοντας στεναγμούς ανακούφισης.

Είμαι βέβαιος πως ο θεός θα με κατατάξει μεταξύ των αγίων στον Παράδεισο.

Αμήν."

(από τη διαθήκη του)

 

__________________________________________________________________

 

14.09.2021

Σαν σήμερα πάλι, στις 14 Σεπτέμβρη του 1960, ο θεός τον κατέταξε μεταξύ των αγίων στον Παράδεισο - ήταν άλλωστε σίγουρος για αυτό!
Σήμερα για ακόμη μιά φορά, το μυαλό μου το συνοδεύει ο αγαπημένος μου λογοτέχνης...
Δεν τον ξεχνώ!

Ο Λιάπκιν, η Μεγάλη Χίμαιρα, ο Γιούγκερμαν, το Αμρί α Μούγκου, ο Κίτρινος φάκελος διαμόρφωσαν δραματικά το εμετικό λιβιδικό Εγώ μου και την εικόνα των γυναικών που έκτοτε με μαγνήτιζαν: αβυσσαλέες, σκοτεινές, φιλήδονες, με γάμπες, ινδικά στιλέτα, σκληρές και τρυφερές ταυτόχρονα, τη Βούλα Παπαδέλη, τη Μαρίνα Ρείζη, τη Μαρία Μπιγιανέλη, τη Μαρία Πετροπούλου...
Με φούστα σιγκαρέτ, ταγιέρ, ψηλοτάκουνες γόβες και κάλτσα με ραφή - όλες τους λικνίζονται στα όνειρά μου. Γυναίκες προσχωσιγενείς, αρχέγονες, συναρπαστικές, υπέροχες...

Λένε για τον Μιχάλη Ροδόπουλο ότι, αν έγραφε στα αγγλικά, θα διαβαζόταν από εκατομμύρια αναγνώστες, θα είχε ανακαλυφθεί από το Χόλιγουντ και οι ήρωές του θα ήταν σήμερα κομμάτι του δυτικού πολιτισμού.
Γιατί, όπως επισημαίνει ο Θανάσης Τριαρίδης, "ο εικονοκλαστικός και εριστικός Καραγάτσης συγκεράζει την αφηγηματική δύναμη του Χεμινγουέι και τα αδιόρατα τρέμουλα του Φιτζέραλντ μαζί με τη δύναμη του Γκράχαμ Γκρην".
Ο ίδιος λογαριάζει τον εαυτό του ως μαθητή του Ρώσου Ντοστογιέφσκι.

Ναι, ήταν ένας τιτάνας της δεκαετίας του ’30. Ένας Ζολά που αρεσκόταν κι εκείνος στις τοιχογραφίες.

Αλλά χωρίς ίχνος ηθικοπλαστικής διάθεσης!

 

 

 

 

 

ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ:

Το περιεχόμενο του ιστολογίου αυτού περιέχει προσωπικές απόψεις των συντακτών του, εκτός εάν αναφέρεται διαφορετικά.Οι πληροφορίες, σχόλια, φωτογραφίες και/ή τα τυχόν αρχεία που υπάρχουν ή επισυνάπτονται σ' αυτό το ιστολόγιο είναι πνευματική ιδιοκτησία του εκάστοτε συντάκτη τους, ο οποίος δεν υποστηρίζει, ούτε ευθύνεται για οποιαδήποτε γνώμη, υπόδειξη, συμπέρασμα, προσφορά, πρόταση, συμφωνία ή άλλη πληροφορία που περιέχεται σε αυτό το ιστολόγιο. Κάθε μη εξουσιοδοτημένη χρήση, αποθήκευση, αντιγραφή, ανακοίνωση, προώθηση, κοινοποίηση σε τρίτους κλπ. του υλικού που περιέχεται μέσα σ' αυτό το ιστολόγιο απαγορεύεται και τιμωρείται σύμφωνα με το νόμο.Δεδομένου ότι οι επικοινωνίες μέσω του διαδικτύου δεν είναι ασφαλείς, οι διαχειριστές του παρόντος ιστολογίου δεν ευθύνονται για οποιαδήποτε απώλεια δεδομένων ή άλλη ζημία των αναγνωστών ή τρίτων, οφειλόμενη είτε σε χρήση είτε σε υποκλοπή, αλλοίωση ή μόλυνση με ιούς των εκάστοτε αναρτήσεων. Στον αναγνώστη εναπόκειται αποκλειστικά η ευθύνη για προστασία του συστήματός του από ιούς και για επιβεβαίωση του περιεχομένου του παρόντος ιστολογίου.

COPYRIGHT : pelioncentaur.blogspot.com